به گزارش خبرگزاری حوزه، در ابتدا دکتر گودرزی آغاز هنر انقلاب را به سال های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی بازگرداند و با بیان سیر تاریخی هنر انقلاب در حوزه‌های هنرهای تجسمی گفت که می‌توان آثار فاخر و ارزشمندی در میان آثار خلق شده توسط هنرمندان انقلابی یافت که چیزی کمتر از آثار خلق شده تحت تأثیر انقلاب‌های بزرگ دیگر جهان ندارد.
دکتر سید رضی موسوی گیلانی ضمن تردید در موفق بودن هنر انقلاب بیان داشت که موفقیت یک نظام به موفقیت آن در عرصه فرهنگ است.
وی هنر انقلاب را با وجود همه تلاش‌های ارزشمند هنرمندان در عرصه های گوناگون موفق ندانست چرا که هنرمندان ما در هنر انقلاب به فرم مشخصی نرسیدند و آنچه رخ داده است حاصل تلاش فردی هنرمندان بوده است.
در بخش دیگری از این میزگرد دکتر گودرزی مشکل اصلی در هنر انقلاب را مدیریت غلط و در اختیار قرار ندادن کار به دست هنرمندان دانست.
دکتر موسوی نیز ضمن موافقت با این مشکل هنرمندان را نیز دچار کاستی دانست، زیرا آن تحول روحی که لازمه خلق اثر هنری انقلابی است در بسیاری از هنرمندان دوره ما رخ نداده است و بی‌شک نمی‌توان نقش هنرمندان را در این میان نادیده گرفت.
معاون پژوهشی مدرسه اسلامی هنر نیز در این نشست به تبیین ره یافتی فلسفی برای هنر انقلاب اسلامی پرداخت.
وی در ابتدا به تفاوتی که بین هنر اسلامی و هنر انقلاب اسلامی بیان شده اشاره کرد که هنر اسلامی را برخوردار از جاودانگی خاص رمزهای ازلی میداند، حال آنکه هنر انقلاب اسلامی، ناظر به حوادث و ماجراها و در قید زمان است.
دکتر همازاده در ادامه به نقد آراء سنّتگرایان پرداخت که براساس راهبرد نمادپردازی (برگرفته از صور کلّی عالَم مثُل)، به نفی هنرهای ناظر به ماجراها و حوادث جزئی و متشخّص روی میآورند.
معاون پژوهش مدرسه اسلامی هنر، بر پایه فلسفه صدرایی و ایده «کلّیِ سعی» درباره نحوه وجود مثُل، هنر ناظر به شخصیت ها، حوادث و ماجراهای جزئی تشخّص یافته را نیز ذیل هنر قدسی تبیین کرد و در انتها به ذکر برخی ابهامات درباره نظریه فوق و پاسخ به این ابهامات پرداخت.
